Grupa uczestników naszego warsztatu terapii zajęciowej miała okazję wybrać się do Koszęcina. Celem wyjazdu było zwiedzenie przepięknego, znajdującego się tam, zespołu parkowo – pałacowego, a działo się to w ramach projektu „Śląski witraż” do realizacji którego nasz Ośrodek został zaproszony przez Bibliotekę Śląską w Katowicach. Pałac w Koszęcinie jest jednym z największych w Polsce zespołów pałacowych z okresu neoklasycyzmu. Obiekt pochodzi z początku XVII w i składa się z trzech niesymetrycznych skrzydeł, z których najpiękniejsze – zachodnie – mieści Salę Balową i wychodzący na park taras, Salę Kominkową, a także Salę Zieloną, w której zachował się empirowy, okrągły piec kaflowy. Najstarszą częścią pałacu jest skrzydło północne, w którym odkryto kamienie pochodzące z XVI w. W Kaplicy Zamkowej pod wezwaniem Matki Boskiej Wniebowziętej i świetych Męczenników Dionizego i Witalisa, wchodzącej w skład kompleksu, obecnie znajduje się Kameralna Sala Koncertowa Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, w której odbywają się kameralne koncerty.
Bo trzeba wiedzieć, że od 1953 r. pałac jest siedzibą Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny. To tu toczy się praktycznie całe życie zespołu. W pałacowych salach odbywają się zajęcia artystyczne, koncerty kameralne i imprezy okolicznościowe, organizowane są także różnego typu uroczystości i konferencje. W zabytkowych wnętrzach mieszczą się również biura instytucji. W obrębie kompleksu pałacowo-parkowego znajduje się Pawilon im. Elwiry Kamińskiej, który w czasach książęcego panowania służył jako ujeżdżalnia pałacowa. Dawny budynek folwarczny z końca XIX wieku został zrekonstruowany i służy obecnie jako Dom Pracy Twórczej im. Adolfa Dygacza. Tam też udostępniono dla zwiedzających Izbę Pamięci Zespołu „Śląsk”, w której znajduje się ekspozycja stała śląskich strojów ludowych oraz pamiątek z licznych tourne zespołu. Na dziedzińcu pałacu od 2006 r. stoi „Ławeczka profesorska” – czyli pomnik prof. Stanisława Hadyny, założyciela zespołu „Śląsk” i jego wieloletniego dyrektora. Pałac otacza założony w połowie XIX w. park krajobrazowy. W jego zachodniej części znajduje się malownicze oczko wodne. Rosną tu lipy drobnolistne, kasztanowce, klony i buki zwyczajne, jawory, jesiony wyniosłe i dęby szypułkowe. Jest też parę drzew egzotycznych: sosna wejmutka, kanadyjska i czarna, choina kanadyjska, platan klonolistny i jesion amerykański. Wiele z tych okazów to pomniki przyrody. Na terenie kompleksu dla gości udostępniona jest również baza noclegowa, ale my mimo tego, że bardzo nam się tam podobało woleliśmy na noc wrócić do domu.
