Od kiedy, a było to wiele lat temu, uzyskaliśmy zgodę Arcybiskupa na sprawowanie w naszej kaplicy obrzędów związanych z przeżywaniem Triduum Paschalnego, trzy dni poprzedzające Wielkanoc – Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota - są w naszym Ośrodku obchodzone zawsze bardzo uroczyście. W Wielki Czwartek reprezentujący naszą społeczność dyrektor razem ze swoim zastępcą uczestniczą we Mszy Krzyżma Świętego w katowickiej katedrze. Choć nie należy ona jeszcze do ceremonii Triduum wspominamy o niej, bo identyfikujemy się z tym, co dzieje się w Kościele lokalnym i powszechnym. Wieczorem w Wielki Czwartek gromadzimy się w kaplicy, by dziękować Panu Bogu za sakrament Eucharystii i kapłaństwa. Modlimy się wspólnie w intencji wszystkich księży związanych obecnie i kiedykolwiek z naszym Ośrodkiem. W trakcie Mszy Świętej ks. Antoni umył nogi czterem mieszkańcom naszego Domu. Upodobnił się w ten sposób do Chrystusa, do którego podobny jest każdy kapłan sprawujący Najświętsza Ofiarę.

Ten sam gest wykonał On wobec apostołów zanim rozpoczęła się Pierwsza Eucharystia. Podczas kazania ksiądz Antoni wspominał Kubę, jednego z naszych zmarłych mieszkańców, który na jego widok wołał: „O, Pan Jezus idzie” i ukazywał w ten sposób nierozerwalny związek kapłaństwa z osobą Jezusa Chrystusa. Komunię Świętą przyjmowaliśmy w tym dniu uroczyście pod dwiema postaciami. Na zakończenie Mszy Świętej przedstawiciele grupy modlitewnej „Margaretka” oraz przedstawiciele wychowanków i pracowników Ośrodka złożyli księdzu Antoniemu życzenia. Życzyli mu, tego, czego zwykle życzy się w takich chwilach, a poza tym, aby we wszystkim co robi był przeźroczysty, by inni zawsze widzieli przez niego Pana Jezusa i żeby Go nigdy sobą nie zasłaniał. Podobne życzenia kierujemy do wszystkich księży. W ten sposób słowa naszego Kuby nadal rozbrzmiewają echem w naszym Domu i nie tylko tutaj.

W Wielki Piątek nasi pracownicy włączyli się w uroczyste, z podziałem na role, odczytanie Męki Pańskiej. Wszyscy uczestniczący w obrzędach oddali cześć Ukrzyżowanemu, zaś po przeniesieniu Najświętszego Sakramentu do Bożego Grobu rozpoczęła się blisko całodobowa adoracja Pana Jezusa. Przez całą noc i Wielką Sobotę mieszkańcy, pracownicy ze swoimi rodzinami, nasi przyjaciele i ich krewni, wszyscy, którzy przygotowując się do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego chcieli znaleźć się sam na sam, twarzą w twarz z Bożą Miłością wyrażoną w cierpieniu, mieli do tego okazję.

W uroczystościach Wigilii Paschalnej, jak zwykle, wzięło udział bardzo wiele osób. Kaplica była wypełniona po brzegi, podobnie jak korytarz i część jadalni. Wszyscy w skupieniu wsłuchiwali się w kolejne czytania ukazujące Historię Zbawienia, aż wreszcie zabrzmiało długo oczekiwane Alleluja oznajmiające światu, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał. Tak samo radośnie Alleluja rozbrzmiewało następnego dnia w Wielkanoc, kiedy obok płonącego Paschału stanęli rycerze zakonu Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. W Wielki piątek uczestniczyli oni w obrzędach w naszej, katowickiej katedrze, zaś w Wielką Sobotę dawali świadectwo w parafii. Swoją obecnością, znakiem krzyża jerozolimskiego na płaszczach symbolizującym pięć ran Chrystusa, świadczą o męce i Zmartwychwstaniu Pana Jezusa, stają jako świadkowie zwycięstwa Życia nad śmiercią. Do tego świadectwa, wyrażanego w radosnym, życzliwym, pełnym nadziei przeżywaniu życia, podchodzeniu zarówno do drugiego człowieka jak i podejmowanych obowiązków, zobowiązani jesteśmy wszyscy. To w końcu za nas Chrystus dał się ukrzyżować i zmartwychwstając otworzył nam Niebo. Każdy chrześcijanin powinien być świadkiem Zmartwychwstania i te święta, przez to właśnie wyjątkowe, wszystkim nam to przypominają.